Terwijl

terwijl meneer zich
-van de weeromstuit-
langzaam invriest
gaat mevrouw dwars liggen 
en eet 12 chocoprinsen uit 
het frustratietrommeltje

ze zetten zich vast op haar heupen
almost instantly
(voor haar gevoel)

zoals voor haar gevoel
2 dagen
2000 jaar waren

dan beland je zowat bij jezuskoeristus ja

Toen

toen ik veel liever
mijn tong afbeet
viel je oog op het losse ding
dat als een gestoofde peer
op traag uitlopend sap
tussen onze voeten lag

je kon het niet thuisbrengen

ik tuurde diep
in je andere oog
tot het zich sloot
maar je mond je voorbij praatte
stukje bij beetje
het laatste oor van mijn hoofd

we haalden onze schouders nog op
en gleden er grandioos af

2012

Locked man,
love me again.
Like when the sea fell from the sky
and we floated through a window
right on the altar.
As half drowned cats
in heat. A  love frenzy 
within the eye of the eye.
Salty in the quivering lap
of night.
Make your arms gentle, dear
like when you still had a heart
where butterflies and wasps
fought each other fiercely.
Oh how I wish to falter,
be sick of you.
Love me darling
and all that blue.

Gedicht bij sculptuur van Bruno Walpoth

soms liggen mensen

100 jaar te wachten

tot iemand ze uit hout bevrijdt

daarna leven ze bijna

oneindig

september 12

hij legde de schuld
bij zijn veel te trage oog
voor de vingervlugheid van
de vrouw die alles kwijtschold

bij hoe zij hem begoochelde
terwijl zijn ijskap smolt

bij de zoete krengen
de hemelse booswichten
de meisjes van het serpentengilde
die na luttele regels
al niet meer wilden

nee,
ook niet als hij zich aanlengde
en verlichtte
met een frisse Groene Fee
het bleven kut-gedichten