Jij

jij

ik ben je niet vergeten
en weet dat jij ook
nog wel eens stikt
als je stiekem afdwaalt

maar dat je liever
nog dan de mijne
je eigen tong doorslikt

maar ik ben als het graf, hoor
de mijne is doodgebeten

Een greep uit..

kijk dan, hier ben je zo grauw
als de lendendoek van
Jezus Christus, wat zag je eruit
maar de aarde wilde je niet, he
nee, weet je nog dat ogen je neer sloegen
en dat je geen bek opengebroken kreeg
ik ben zo gammel
als blote tieten op wilde zee
zong je de hele dag
en toen legde de dokter zijn
vinger op het gaatje in je hoofd
weet je nog
en toen het verlangen in je polsen
je niet langer boeide
deed je een accordeon voor
en daarna een heel orkest
maar niet iedereen kan dat nadoen lieve schat

zwart

dit gedicht is zwart
het is een gat
vol laurierdrop, moorkoppen
met room en het verlangen
naar een mooie neger

het is een kruis op mijn voorhoofd
het zaad waar ik op zit
de bladzijde die alleen
jullie mogen lezen

het is het schaap dat ik ben
de pest
de pek
de veren laat ik zelf wel ergens

Ik zie..

ik zie ik zie, als ik me los laat
misschien wel hoe het met je gaat
als je zonder te knipperen
naar acht generaties merels staart
met kilometers stiltecoma
in het heelal tussen je oren

ga maar terug, jongen
terug naar het eerste licht
en weet niet wat je ziet

baan je een weg over een
goddelijk lichaam, zoek
een borst, een mond
en geloof deze keer
eens wat ze zegt