Doe maar

doe mij een land
gewoon een plat land
met hier en daar
een hazelaar

een huis waarin de wind
onophoudelijk dromen zaait

dan wil ik vuur
om mee te spelen
in mijn blauwe vluchtkasteel

en doe maar een smoezelige kinderhand
die de wereld uitzwaait

Onder

onder zevenhonderd dekens
is hij het prinsesje dat voorzien wordt
als ze met aangeplakte wimpers wenkt

de dochter van een godenzoon
een meisje met een kroon dat
zachtjes grienen mag
als het kermispaardje zwenkt

en zij met geschaafde knie een
zachte tong wenst die in een vingerknip
het blauwe uit haar likt,
een meisje met een strik,
kind van wervelwind
met in elke rib een andere ik

Kerstgedachte

geef ons nachten

zo stil

dat je het duister

hoort vallen

nachten zo heilig

dat niemand het waagt

ze ooit nog te verknallen