Een ballonnetje

een ballon, een ballon, een ballonnetje
ik hoor je denken
- dat danst in de wind-

maar deze ballonnetjes zijn nog niet
eens opgeblazen

ik hou niet van lucht in een gedicht
dit is gewoon het slappe rubber
met mogelijkheden
een kwestie van leven
of niet

de grootste

de grootste gedachte
die ik ooit had
knalde
vrijwel meteen
mijn hoofd weer uit
om nooit meer terug te keren

sindsdien hou ik mij
bij gedachtentjes
onbenullig
wollig vaak

maar makkelijk
aan elkaar te breien
tot iets groots
om opgerold voor me uit te duwen
of achter me aan te slepen
om te dragen als een das

een strop
-wellicht-
hoe zwaar dat ook klinkt
kan altijd nog

het is

het is heerlijk, zo
met haar hoofd in het zand

want het zand
is een wolk
rozig en zacht

en het is steeds maar nacht
want ze slaapt
en ze droomt
en ze gaapt
en verwondert zich niet
over niets
denkt haar hoofd

denkt haar hoofd
dat nu echt?
ja haar hoofd denkt dat echt
en ik
ik weet het zeker

Het was

het is doorgaans vaag
een vlaag
slechts

traag

en
flets
van kleur

amper geur
nog,
een dichte deur
vaak, een scheur

vergeeld
verarmd
vergat het zichzelf

losgerukt

met punaise-gaatjes
als bewijs
van vastigheid

ooit

dierendag

4 oktober
is een uitgelezen dag
voor een buik vol vlinders
en zoetwatervissen

een dag
om als een beest tekeer te gaan
met het beste paard van stal
op zijn hondjes
bij de konijnen af

of muisstil spinnend

zodat de haan er niet naar kraait
tis een dag
voor gebraden duiven
en draken in een borrelglas

opstaan met de kater
dat doe je morgen pas

als dan

als dan je trouwe hondenziel
bezaaid met vlooienbeten
de dag weer als vanzelf
finaal heeft kaalgevreten,

komt die wonderlijke nacht
die schijnbaar doet vergeten

en vanaf het eerste gloren
in weer hetzelfde vastgebeten
val je aan

alsof je nooit eerder hebt gegeten

doe mij maar

doe mij maar
een leeg hoofd vandaag
dat zacht op water drijft
en dat na de avondval
op jouw schoot mag aarden

doe mij maar
een leeg hart vandaag
waarin smart niet beklijft

doe mij maar een kinderlied
waarvan ik geen woord versta
een dat mijn vragen strijkt
totdat ik erboven sta

I know now

I know now
that I can walk through fire
get burned
and still smile

I know now
that I can fall off a cliff,
break all my bones
and still smile

I know now
that I can jump overboard
drown
and still smile

but what does it take
to feel that smile
just for a little while

Oververhit

ja, doe mij een iglo
met spiegelgladde wanden
waar koning Winter eigenhandig
zijn bloemen heeft gezet

geef me 'n witbevroren waterbed
met een Eskimo, die koelbloedig
langs zijn lippen likt voordat hij
mij het koudste kunstje flikt

Zag

zag een zielig voorval met een vlindertje

dat plat op de grond dood lag te zijn

een andere vlinder fladderde

er in kleine cirkeltjes boven

ik hoorde hem snikken 
pakte m’n camera, maar toen ik wilde filmen

lag alleen het dode deerntje er nog

opeens kwam er beweging

in het zachtgele lijkje

en alsof het nooit de eeuwige jachtvelden

in mijn hoofd bezocht had

stevende het liefjes af op de vlinderboom

de daar treurende kringelaar

riep verbijsterd uit: ‘Jezus Mina!’

de dood

de dood maakt stil

en stiller nog
als het je zomaar overkomt
dat je niemand dag kan zeggen
of nog bedanken kan

nooit meer zijn kan
wie je was

dat je altijd veel te ver zult zijn
te groot
te heilig
te abstract
om ooit nog te bereiken

maar dat ze je blijven zoeken
van in opdoemende gaten
tot in rondingen van hoeken

om met één lieve gedachte
heel je wezen te bestrijken

Hij zei

hij zei het maar niet tegen moeder
dat hij de liefde bedreef
op een onbewaakte spoorwegovergang
terwijl zij dacht
dat hij huislijk zat te lezen
over 'de hemel in met Jezus'
en dat zelfs dat ooit was gelukt

hij zweeg
over het observeren van
van mantramompelaressen-monden
frivole keuveldames-monden
die op kattentongen zogen
met lange vingers
en bokkenpoten
hun mariakaakjes
malend op elkaar
over het eindeloos beschrijven
van zijn onzichtbare kunst
die je wel kon zien als je
goddomme maar keek

en dat hij daarmee
zijn psychiater gek had gemaakt

moeder zou het niet begrijpen

zoals

zoals 
de koeien down under 
op verzoek van Akio Yamamoto
dagelijks een mix van cabernet
shiraz en merlot krijgen
om het vlees zoet te maken
zo

Kom

kom, we gaan sc-
huilen in Parijs
en geven de stad
onze koude schouder
want we komen voor de lucht

we maken foto’s van een uur
die niemand zien wil

kom laten we ons verkijken
onbegrijpelijk zijn

we nemen tranen de macht uit handen
worden weer geil van een blij gezicht
we zingen ons glas kapot, gooien de fles
er achteraan en drinken ‘t leven puur

Dat

dat je dacht dat ze niet wist
dat je haar van vlam
naar vuur bracht
om jezelf aan haar te warmen
​daar waar de speeltuin draait 
rond een molen dode paarden
heeft liefde niets om het lijf
zelfs geen armen

Misschien

ik blijf je eeuwig trouw misschien
omdat ik altijd van je hou
misschien en heel misschien 
gaan we nooit dood 
en is misschien de hemel wel
-als we toch gaan-
iets wat misschien wel kan bestaan
en dat we daar
dan heel misschien
echt voor eeuwig
elkaar zien
misschien is misschien
het mooiste woord

...

de werkelijkheid
I love it
een beetje loensen
en ik heb er twee

hoezo een dagje ouder

hij zag haar zojuist nog huppelen

door het brandnetelveld

in een transparante zomerjurk

terwijl hij zijn hoofd

aan een draadje opliet

de waterpijp binnen

dampte nog na

hij wilde wel

daar

maar de lust

om op blaren te zitten

dat had mevrouw niet

ze liet hem achter

zwaar geïrriteerd

met voorbedachte tranen

in afwachting van het moment

dat zijn woorden daglicht zagen

dan zou hij haar

-alsof het niet grappig was-

bij haar lange blonde lokken

zo de court-room in sleuren

Is

Is dat licht 
aan het eind van de tunnel 
niet gewoon 
weer een vroedvrouw 
met een 100 watt-lampje?

drie seizoenen

drie seizoenen

open haardvuur op het scherm
‘Happy Violin’ op repeat 

it helps a little

maar het werkt niet

meditatie, fotoboeken

doorzichtige dingen
zoals borrelglaasjes

 ik zette ze vaker in

 maar nu terug

 en zet mijn hoofd er naast

ik laat de haast los
..haast

In je hoofd

in je hoofd kijken
en gewone koeien zien
onaf nog

o, en schelpen met
veelogige
minuscule
verbolgen mensenhoofdjes
half verborgen in het zanderige deel
van je linker hemisfeer

geflankeerd door een karkas met sticker:
‘unsettling sculpture’

rapture, ruptures, eruptions
all in little boxes

gekruiste benen
in een roze hartjesmaillot
een mond die kersen spuugt
en pitten tussen tanden maalt

ik wist niet dat je zo kon spreken

Ach

ach kind, vroeger, zei ze
toen de mensen nog niet wisten
dat heden, verleden en toekomst
zich tegelijkertijd afspelen
dachten ze nog
dat ze een verschil konden maken

dat er iets te redden viel
ze waren boos,
opstandig
bang

hun leven lang

lang lang lang
wilden ze leven
maar nooit in het nu dat ze hadden

in de eeuwigheid
duurde het niet eens een t e l
lukte het ze het uit te spreken
en was je bij de L
dan was het vaak ook beter zo
doch jammerlijk dat je bezweek

maar je lag er héél mooi bij
lofgezangen, zacht geschrei
iedereen een piece
van de voorgebakken cake

Guustaaf

Gustaaf,

zijn houten speeltjes,

installaties en steampunk art

zijn robot walks en marionettes

kinetische sculpturen

zijn spider walks

zijn manhole covers

abstracte expressies

en manuscripten

zijn objects

zijn manieren waarop mannen lopen

zijn cracks en na-effecten

zijn grote IK

zijn een gedicht op zich

moeder

het is dat ik het niet kon
anders had ik er om gehuild
om hoe je je handen vouwde
rond het mandje madeliefjes

 

om hoe je er naar keek
alsof baby Jezus er in lag

‘moeder’ vind ik een woord
om buiten een gedicht te houden
maar jij bent mijn moeder niet

A glimpse

hij, met boeddha-body
saffies draaiend en 'n mix
van blues & soul

zij, liggend
naakt, op goed geluk
in tv-blauw
led light
yellow, red & white

het signaal verzwakt
een ziel valt uit
hij staat op springen nu
hij zapt en zapt en zapt

ze richt zich op
verdwijnt en flits daar
is ze weer
(en hey, a dog)

the girl got dressed
alright

dan verleiding
-op leatherlook-
her head is resting in one hand
on her lap lies a book

n o w a y
he knows she’s lying too

hij kust het beest instead
zij loenst
( ik weet waar zij aan denkt)

dan, in slow motion
ruggelings, de hond nog aan zijn lippen
languit loom en lazarus
bevroren beeld
en sneeuw op de tv

I Ching

als ik niet weet
of je nog bent
en hoe het met je is
roep ik het orakel aan

ik moet je sensitief naderen
zegt hij
ik moet volhouden
want dat brengt voorspoed

ik moet wennen aan de afgrond
( moet dat niet –wenen- zijn)
ik moet mijn hart ondersteunen
de luiken zijn dik

je bent niet thuis
je bent nu een vreemdeling
ik moet blijven reizen
om ergens bij te komen

(ik wil geloven dat het een mooie plek is
daarom mogen we niet weten
want dan zouden we er massaal uitstappen)

ik

ik lijk in niets op niemand
zegt ze
en dat klopt beter dan ze denkt

I saw the matches on the floor
she says
she thought of Zappa’s flora
en aan bloemen die beginnen
met een A

ahh, what a mess
she says
en jaagt woorden door de ruimte als:
hoe heet dat jezusding ook weer
om je kont tegen te zetten?

krib liefje, krib

-je t’aime-
op een zwart omrande flard
fladdert liefjes naar benee

ze staat te huilen uit één oog
op een schaaltje paarse vijgen
en scheldt fluisterend de leegte vol
met een glimlach waar muren van achterover vallen

Wij

wij praten over de wind

de luchtbeweging
-zo natuurlijk als de kus
die ik je geef als ik
in je ogen alle antwoorden zie
op nooit gestelde vragen-
over de horizontale luchtdrukverschillen
de dominante windrichting
over de straalstromen
hoger in de atmosfeer
over gevoelstemperaturen: windchill

omdat wij daar zin in hebben

januari 19

and then he vanished
happily into thin air

and she
she just sat there
breathing him in
in a crinoline
on her swivel chair

filling her lungs
her heart
a bit astray

speaking in tongues
he would say