Waarom?

alles heeft een reden,
schijnt

maar wat
als je in de leegte tast
en de radars weigeren

zolang het kind in mij
nog vraagt: 'waarom?',
blijft het verdrietig steigeren

Alles !!

ik doe alles, om jou gezicht te geven
ik word verliefd op god
weet wie, het is me om het even
zolang hij onbereikbaar is
me afwijst wegens liefde
voor een hebberige vrouw of bij
monde van moraal, ik doe het
allemaal voor jou, voor jou !

ik laat me slaan door ridders
vastgebonden op een stoel
spuug met mijn brutaalste ogen
een koele killer in zijn smoel
loop achter alle kisten van de
stad, met hoe noem je dat
emotionele identificatiedrang
ik keer de dood mijn andere wang

er staan wel 100 bekers melk
zo verdomd onaangeroerd
rond mijn gebloemde stretcher
die op hoge poten neergezet
zó weinig weg heeft van een bed
dat zelfs de slaap me niet meer vat
o lief Gedicht, alles wat ik doe
doe ik voor jou mijn liefste schat !

♫

ik hou van muziek
die op kousenvoeten
langzaam mijn lichaam zoet
die rond mijn hart
volhardend wroet
er als een zwaan op broedt
tot het op nieuwe vleugels
de maan aandoet

Zeg het maar

zeg het maar
dat hij je een kaart stuurde
met veel teveel groeten
en dat je ze allemaal las
terwijl een bruidsstoet
aan je huis voorbij trok
terwijl je een thee-ei rond liet
draaien in een eeuwenoud glas
en dat het in stukken uiteenvloog
terwijl jij je verslikte in de derde petitfour
geen benul van betekenis
maar daar ben je toch niet zo voor

Doe maar niet

nee

wat ben ik aan het doen

ik tongzoen
met de kus-kus-kusjesman
dans rode lakschoenen
dwars door donkergroen
ik: schilder, rol de winter weg
met de nieuwe gaardenier
ik sluit het jichtseizoen
tuin met mijn ogen dicht
in gedijend onfatsoen

Kerstkind

een kerstkind
met engelenhaar
piekert tot ze sterren ziet
ze zet tegen haar evenbeeld
een levendige boom op
over zuurballen, beestenstallen
anglomanie en koude kalkoen
er schuifelt een gristen langs het raam
een heer gaat van zijn houtje
zij zingt het oude lied
hangt een krans om haar nek

KYD

Kill your Darlings and stay Poemless

Het Woord

het woord gevoerd met zwaarte
gezwollen en gevleugeld
het grote woord
het hoogste woord
het woord dat voor een altaar valt
en soms pas later breekt
bezongen en beschreven
bedreven als een taal
let erop
anders krijg je ze
niet één, maar allemaal

Stomme engel

stomme engel
met je hemelse rotmuziek
je vinger haakt
achter mijn huig
bij iedere snaar die je raakt
kots ik tranen weg
kun je niet gewoon
een beetje strelen
een aai over mijn wereldbol
niet weer alles op zijn kop

5 december

Mijn oma begon in januari altijd al met het kopen van Sinterklaas-kadootjes.
Het hele jaar leefde ze naar het Gezellig Avondje toe.
Ze spaarde alles op in vuilniszakken en legde die achter de bank,
die elke week een beetje verder van de muur kwam te staan.
Ieder jaar denk ik weer aan de decembermaand waarin oma,
net weduwe geworden, na een hoop veranderingen in huis, in totale paniek opbelde.
Ze bleek de verkeerde zakken aan de straat te hebben gezet.

Ik had een hele lieve dikke oma, met elastieken kousen, die ik
elektrische kousen noemde.
Ze had vaak kramp in haar been.
Als ik zag dat ze pijn had legde ik, als klein meisje, mijn handjes erop en vroeg of het hielp.
Het hielp altijd meteen. Ik heb daardoor lang gedacht dat ik kon toveren,
of toch minstens magische krachten had.
Dat vind ik eigenlijk nog het mooiste kado dat ze me ooit gaf.

Slagveld

hun slagveld
is een keuken,
een eiland
waar ze kippenvel serveren
en een mengelmoes
van gifgroene erwten,
doorspekt met
rauwe kost, zure room
pesto en kraaienpoten

ik kreeg er puddingbenen van

Droom 23-11-2014

Totaal klem vond ik mezelf
tussen twee hekken van een ziekenhuisbed.
Mijn dode vader hield troostend mijn hand vast
en zei ‘lieverd’, zoals alleen hij dat zeggen kon.
Ik stamelde ; ‘maar je bent toch dood?’

Hij zei ‘o ja’ en viel in stijl achterover op het bed.
Een blauwe schijn lichtte op uit zijn aderen
tot zijn hele lichaam straalde.

Toen, een bliksemschicht
waardoor zijn hoofd van zijn lijf afrolde,
tegen de poot van het bed van een gillende vrouw.
Knetterend sloegen er zich ijzeren doornen rond,
en zijn hoofd werd stootsgewijs verlicht.

Tegelijkertijd, stond hij , geheel ongeschonden
met zijn hand in de mijne, gruwend, stijf van angst.
Ik troostte hem en zei : ’dat is de doornenkroon,
je hebt teveel geleden, kom, we gaan naar huis’

De suppoost lachte ons toe en zei:
‘Je vader mag hier altijd komen, hij komt
hier al jaren regelmatig tot leven.’
Ik keek hem verwonderd aan.

‘Je vader komt hier al sinds 1987’
‘Nee! dat kan niet.’, zei ik
‘Hij is pas afgelopen april gestorven!’
De man keek me vragend en indringend aan.
Schudde zijn hoofd ..........nee.....
‘Nee, meisje, nee.’

23-11-2014

vandaag sta ik stil
met mijn rug tegen de muur
ik val
ik hang
en sta op
zo wonderbaarlijk is het

kon jij het ook maar, lieverd

Mens

het is
dat iemand het me voorzei
anders had ik niet geweten
dat ik een m e n s ben

een aambei
op de anus van het leven
aan de zonzij
vastgeketend aan een plan

was ik niet gewoon een wezen dat
volprezen naakt
zich haakt aan al dat aantrekt

dat vlees en rauwe lijven vreet
doelloos, op gevoel

dat dagen in de gaten slaapt
en zuipt totdat het lollig wordt
dat in druipend feestgewoel
gelijk een dronken varken knort

by me

Goedemorgen

ik heb de nacht
voor later opgeborgen
compleet met sterren en een maan

nu ligt de dag
als een lachende onnozelaar
in acht-vorm voor me klaar

maar ik ga me niet in zijn bochten
wringen, ik zal dansen, ik zal zingen
en er keer op keer uitspringen

Ze

ze begon bij jou
in 7 graden vrieskou
iemand speelde accordeon
de zon zakte in het ijs
en de hele wereld smolt

Wellicht

wellicht is een liefdesdicht
een vergezicht
met een dwaallichtje
dat zachtjes schijnt
op een oud gelaat

misschien is het
het grote zwichten
aan een ademhalingsapparaat

een doelgerichte bliksemschicht
een doodsbericht
aan het evenwicht

misschien heeft het
niet licht
een krankzinnige gesticht

De doden

de doden hebben
aan me gedacht vandaag
hun armen om me heen gevlochten
voerden ze me onverwacht
naar ‘n gehypnotiseerde kip
die voor dood op tafel lag
(ik schrok)
die plots weer overeind sprong
en me een vette knipoog gaf

Waarom

waarom mag ik het niet laten
bij korte flitsen elke dag
bij adempauzes tussendoor
een traan en een soort van lach
nee, elk jaar bindt mijn geheugen
me vast in een stoel
jaagt een pin door mijn hoofd
en spert mijn ogen
gefixeerd, kan ik niet anders
dan kijken
naar weer dezelfde film
als in de maand van het grote onvermogen

We stonden

.

Ben ik..

ben ik het insect dat een boom
in bloesem ontdekt en gulzig
al zijn vruchten checkt
tot de boom zichzelf verlaat
voor dood staat
dood gepraat
ben ik het insect
dat niet lang genoeg leeft
om te zien
hoe een wonder toeslaat

Dolle Genade

er staat twee meter ongeduld
met propellorvingers
de wijzers op te jagen
hij waagt het niet
ze aan te raken
want het zijn cirkelzagen
liever roept hij de vrouw
die altijd blauw is
alleen van hem
en niet van jou is
'wees roet Mria
dolle genade '
nog even
dan krijgt hij prik
en limonade

Niet

niet weer over de liefde
en over waar het pijn doet
over zonnegloed
en laatste ademstoten,
kanonschoten

niet over verlangen
naar verlangen
en hoe de dood redden kan

over de innerlijke dolaard
en gedraal in gedachtengangen
met een touw op het eind
en - ach kijk- , een zwevend zwaard

niet over de schimplach
van de grote paardenbek
waar je nooit in kijken mag

ik adem

ik adem een man in die zijn vrouw oplaat
zij klemt een dood konijn onder haar arm
ik wil niet verder kijken

achter me likt een Chinees
de ogen van Maria
onder haar voeten baden vrouwen

een geestelijke kijkt met
1 oog op uit zijn zakbijbel

‘BANG’ rolt uit een klapperpistool

een ezelin met een ooglap stapt
uit Cleopatra’s melk en
leidt een doorzichtige engel van een trap

er wacht een eekhoorn op een bord
zijn staart is een plumeau
in handen van Barbarella

King Crimson zet in:
DISCIPLINE
als de olifant begint te praten
adem ik uit

yes

ik wil niet

ik wil niet bang zijn
niet dat angst mijn koning is
ik droom van onbevreesd
maar dat ik in mijn dromen
nooit iemand anders ben
dan mijn eigen bange ik
beangstigt mij het meest

a thousand

a thousand kisses
a thousand miles
a thousand years
and deep felt tears

well, she never gave
even a little kiss
she didn't move
the tiniest inch

none of her tears
would ever fall

I knew she wouldn't last
not in thousand years
or for a thousand deaths
I know he died them all

5 oktober

je dwarrelt
uit ‘a brave new world’
met een punaisegaatje in je hoofd
een koffiehartje op je been
ik vang je op
vouw mijn hart om je heen

Helaas

Heerlijk

hij hoeft maar te zingen
en hij dwingt me over zee
over bergen heen
eet ik uit zijn mond
met steeds meer honger
tot een leegte me verzwelgt
heerlijk

Als een dief

als een dief op klare dag
haar hart terug brengt,
als goud op een trillende schaal
ontkent ze het bakvissending
en verhaalt hem van het zwart
dat zich door een rimboe sleept
van het gat
waarin het grote niets
alleen nog dweept

1988

Lieve

Lieve dood,


Ik wil je even laten weten
dat ik tot medio 2054 onbereikbaar ben.


Groetjes

het zijn de bomen

Het zijn de bomen
die me het bos doen zien.
Het staat op hoge poten
een beetje aan te modderen.
Armen, dramatisch omhoog.

Ik hoor ze schreeuwen
want ik ben god in eigen kop,

tenslotte.
Maar uiteindelijk
is er een nog groter hoofd:
een wezel in een leeuwenbek.

Laat een kind, een gek
een dronkaard
klemmen, vangers en vallen plaatsen
kuilen graven. Maanden achtereen desnoods
zonder enkel zicht op bedelbrokken.

Je kunt niet hard genoeg zijn
om dat gore beest de zuiverheid in te lokken.

Hence

he's
half wrong
half right

half in her heart
and half out of sight

she's
half wrong too
half right as well

half in his heart
and half out of sight

he thrives in the sun
she's a bird of night

hence they
walk their lives apart
surrounded by invisible light

-

papa is in de keuken
mama rookt een pijp
mama is in de tuin
Jaques ook
Jaques valt
mama valt ook

Omdat

Jij

jij met je gumby shoulders
break free babe
met een jolly jumpsuit
op een spetterende citytrip
met Bonny & Clyde
op de achterbank
in je achterhoofd

ik beloof je
je ademt je gezond
proeft je nieuwe energie
met je free vriendschapsbandje en
therapeutische compressiesokjes

koop een bonsai baby
en een powerbank
en bevestig je gratis onderbroek

be a rapturing raptivist, baby
let the world know
let reality meet magic

Gedicht bij een schilderij van Theofilos Katsipanos

dat ze van je hout
een totempaal maakte
terwijl je langzaam van haar
afgleed, als een huid die loslaat

dat ze je lief vond
(met de kop op haar kussen)
je omhelsde
hels, helser

dat je kapte
en zij van je hout
stookte
ach
de kermis was koud
je kent het

afijn
je was er bij
gloeiend

Yes dear

'Yes dear!
Call me later, dear.
Yes later, you will be here.
You promise, yes.
Oh yes, I hear.'

(Till then
I will find myself

and clap my hands
and dance with chaps
those good old ones
with sailor caps
to fill the holy friggin' gaps.

Wrapped into my cocktaildress
the one with soft spaghetti straps!

All in classic silver, yessss!

I'll find , I'll find
It is not me you left behind)

'Yes dear, yes.
I know your kind..'

Zo een

zo een die groter is

nee, veel groter nog
met reusachtige armen
om bij onweer in te schuilen

een die bliksems
uit de lucht hapt
en wiens buik
zich om haar heen sluit
als al haar tranen huilen

een die doet
waar ze op rekent

zo een die ze
toen ze zes was
al eens had getekend

Bestemming Havengeul

sail away little paraguayo
zingt ze
lala, lalala
op je schone schip

iemand roept
f l y
en zegt
hij is niet van Paraguay toch

dat weet je nooit
zegt ze
met zijn impulsiviteit

over het schele boegje
wierp hij zijn verstand
nu spuugt hij
in het malle sop met twee
bevallige oogklepjes op

sail away little paraguayo
met je schone schip

Knoop

de knoop uit m’n buik schrijven
het bloed in mijn lijf
voelen dat het stroomt
niet stil vallen
het gat dichten
zodat ik er niet in tuimel
in loopschoenen springen
lopen, niet rennen
vooral niet rennen
gewoon lopen
rechtop
tegen de wind in
onthouden
vasthouden
loslaten
niet schrikken als ik huppel

ik heb

ik heb ze vastgelegd
met marterhaar, tussen kregelige
kringeldingen en de attributen
van een goochelaar
oude meisjes
die hun spiegelbeeld in slow motion
tegemoet springen
en een man met een compleet
nest lachvogels achter in zijn mond

- ik dacht even dat hij dood stond, maar ik hoor
het rinkelen in zijn bloed-

een stoel hangt in een boom en op de rug
van een lome hengst , een vissersvrouw
met verse vis, gefileerd op Delfts blauw.

iemand slaat enorm acht op het 3-gezusterspand
- raar, want dat hield ik nog achter de hand-
en roept: ‘nou, fijne doei!’

Dar-jee-ling

als ze in haar thee tuurt
ziet ze de zee
ik zwem een eindje mee
als wolk op woeste golven
tot we één zijn

nee

wie

wie is u eigenlijk?
vroeg een stem in hetzelfde schip

o, ik ben niemand hoor
ik ben alleen wat moe
en naar men zegt
moeder nog
maar ik doe er niet meer zo toe

toch, koos ik vandaag een paard
meneer, een uit hemel nummer 7
echt een wolk van een hengst
ik zette hem een tijdje koel
tot opeens de tijd al daar was
om hem ongenadig weg te geven

ik zadelde hem op
zette mijn hazenpootjes in de ijzers,
en werkelijk, de vlammen
sloegen uit zijn reet

ja als het per se moet
kun je mijn rug op
riep ik naar chocoprins
(hij heet Rozenwater)
die voor mijn ogen te smelten stond

ik ben met hem in zee gegaan
maar de zee koos alleen mij
nu dobber ik zachtjes in de lieve dood
als berend botje deinend aan gods schietlood

maar verder ben ik niemand hoor
en u?

Na

Na de melodramatische regenbui,
het hinnikende prinsessengejank,
de met een sissende saus
overgoten scheldkanonnade
en de rigoureuze verbreking
van alle contact,
zet ze meestal humor in.
Daar valt ie dan weer voor.

cAPTAIN

als ik hem moet geloven
zal de donder me wekken
en zal ik doordringen als de wind
met veerkracht in mijn pluimen
terwijl, zal ik heel alleen luisteren
naar Alice in Blunderland
en roepen 'DANG, what a song'
while he doesn’t even sing
'Orgasmic still after all these years!!!',
zal Conrad wederom schreeuwen
die dan al uren tussen
de vier poten van Queen Ann zal liggen
he will lose it at "damn you”
maar dat geloof ik deze keer niet

Hoi

Hoi Rick ::))

...

Als je het decor wegdenkt zitten we naakt op kale grond.

Knot

een knoop doorhakken
en dan janken
omdat het touw kapot is

De duivel

de duivel en ik
wij verlichten de hel
bedwingen vlammen
met vurige tranen
en wanen ons god
in een nieuw gesticht
Elysium, speelgrond
van het over-levings-spel

Toe,..

zeg jij nou ook eens wat toevalligs
bijvoorbeeld dat je 18 was in Londen
op Piccadilly Circus in Anteros klom
en dat je dacht dat dat Eros was

( hier janken twee honden)

dat je heel plat liggen kunt
of dat obscuur een woord is
om langzaam uit te spreken

dat je geleden hebt
aan het fantoomhondensyndroom
dat je schokkende beelden stil zet
en wel eens 'cross my heart' zegt
terwijl je weet dat er niks klopt

wat een nacht

ik droomde dat ik kanker had
mijn hele lichaam vol
wildvreemden met baby's
op hun arm kusten me
en vroegen me diep
in hun ogen te kijken
Herman van de fysio,
die ik helemaal vergeten was
keek zo diep dat het pijn deed

meneer P die graag Amerikanen oplichtte
maar de taal niet machtig was
vroeg mij om te translaten
en toen kreeg ik de schuld
( ja maar jij gaat toch dood)

ik had gaten in mijn panty's
en oh god ook in mijn benen
ik maakte ruzie in een kelder
en er vloog meel door de lucht
toen was alles wit
en dat was mooi

Reincarnatiegedachte van een bestraft rebels kind met onwillige oren

ik zal het ooit weer doen
ik zal het ooit weer doen
ik zal het ooit weer doen
ik zal het ooit weer doen
ik zal het ooit weer doen
ik zal het ooit weer doen
ik zal het ooit weer doen
ik zal het ooit weer doen
ik zal het ooit weer doen
ik zal het ooit weer doen

Woordeloos..

woordeloos kan ik het
dan gaan je ogen open
en sta je weer recht
dan streel ik jou
en het onverhoorde
want het wekken van doden
is zelfs voor woorden te zwaar

Ik heb...

ik heb de blues in m'n rug
mijn keel in een zwarte hand

ja ik wil
een viool
in mijn buik en
jou van zijde

je hoeft niet altijd zo
hard te zijn jongen

ik wil..

Ik wil een nieuwe


de oude (een goedgebekte fladderaar)
daagde ik voor een gerecht

licht
zal het hem niet gevallen zijn

op zijn zachtst gezegd
heb ik alle wallen door zijn
keel gejaagd, liet hem eten
van de scheuten in mijn hoofd

duwde een mengelmoes van
rauwe kost, kraaienpoten en
gifgroene prinsessenbonen
door zijn koninklijke strot

voerde hem een lillend
zwijn tot op het arme bot

een ratjetoe
(toe eet dan lief
tis maar een spelletje
ik was op mijn knieën voor je toch
ik heb het kruis geslagen)

vandaag waag ik mij weer
( kun je het verdragen)
in de rij van schone vrouwen
die met wellustig gemak
zo'n man of zes kunnen houwen!

Of..

of ze wel weet
dat Jezus leeft
en heel stilletjes
een kamer in haar hart bewoont

dat ook zij hem horen kan
als ze de deur maar open zet

of hij wel weet
dat zijn hart een duivelsei is
en dat de Action bloemen heeft
die niet kapot te krijgen zijn

Jij

jij

ik ben je niet vergeten
en weet dat jij ook
nog wel eens stikt
als je stiekem afdwaalt

maar dat je liever
nog dan de mijne
je eigen tong doorslikt

maar ik ben als het graf, hoor
de mijne is doodgebeten

Een greep uit..

kijk dan, hier ben je zo grauw
als de lendendoek van
Jezus Christus, wat zag je eruit
maar de aarde wilde je niet, he
nee, weet je nog dat ogen je neer sloegen
en dat je geen bek opengebroken kreeg
ik ben zo gammel
als blote tieten op wilde zee
zong je de hele dag
en toen legde de dokter zijn
vinger op het gaatje in je hoofd
weet je nog
en toen het verlangen in je polsen
je niet langer boeide
deed je een accordeon voor
en daarna een heel orkest
maar niet iedereen kan dat nadoen lieve schat

zwart

dit gedicht is zwart
het is een gat
vol laurierdrop, moorkoppen
met room en het verlangen
naar een mooie neger

het is een kruis op mijn voorhoofd
het zaad waar ik op zit
de bladzijde die alleen
jullie mogen lezen

het is het schaap dat ik ben
de pest
de pek
de veren laat ik zelf wel ergens

Ik zie..

ik zie ik zie, als ik me los laat
misschien wel hoe het met je gaat
als je zonder te knipperen
naar acht generaties merels staart
met kilometers stiltecoma
in het heelal tussen je oren

ga maar terug, jongen
terug naar het eerste licht
en weet niet wat je ziet

baan je een weg over een
goddelijk lichaam, zoek
een borst, een mond
en geloof deze keer
eens wat ze zegt

En

en als ze dan een kaarsje
voor hem aansteekt in
de plaatselijke Mariakapel
eert zij hem zonder te betalen
Maria wil het niet anders
ze knipoogt elke keer en fluistert
God begrijpt het vast ook wel

..

de dood maakt stil
we begrepen niet
dat we maar bleven luisteren
of misschien een zacht gefluister
toch nog ergens hoorbaar was

de dood maakt stil
we weten het
dat je voor altijd onhoorbaar
ons hart zal slaan
omarmen we nu pas

misschien

ze gokt vandaag
op genadebrood
met nootmuskaat
en kippenvel
ze draagt alvast
haar doodsgewaad
al is het niet precies
haar maat
misschien is de winnaar wel
verlaat

Bon

'bongiorno principessa!'
galmt Herr Kenning

aan het voeteneinde
stond de werkelijkheid
zoals gewoonlijk
met de handen in de zij

‘als liefde dreigt
woede te bekoelen
loopt de vlam gevaar’

en dat was dus tegen mij

h a l s b r e k e n d

eerst het ijs
dan de zon
daarna een eitje
dan je wil
het woord
je hoofd & ach, je hart
en niemand met een lans

van de blaffende vrauw en de mand

dag man zei de vrouw
ik wil een a van jou
o mag ik van jou dan de o

dan ben ik een mon
en jij nog steeds vrauw
ja is goed zei de vrouw
en zo werd zij een vrauw

en de man werd een mon
en hij wilde een d
oke zei de vrauw
en ze gaf hem de d van haar mond

bedankt zei de mond
en nu wil ik je hand
maar ze griste zijn o
en gaf hem de a van haar hand
zo werd hij een mand
en haar hand werd een hond

Kon ik

kon ik maar even
nee, niet even bij je zijn
ik zou weer niet weten
waar te kijken
om je helemaal te zien

kon ik maar even
vergeten
dat ik altijd bij je was
- ik denk aan bijenwas -

waar was ik

Je moet

je moet me stemmen,
schobbejak
voordat je me bespeelt
hoewel ik wel snap
dat jij denkt dat je me
stemt door me te bespelen

Man

Zij was veel ontvankelijker
dan Zij oogde hoor
en Hij is niet zo almachtig
als Hij wil doen geloven
Tjezus, verlos me zeg
nee dan mijn Man
die de blauwe zijde
van me af laat glijden
de maan ophangt
en de wereld laat draaien

Dorothea

Dorothea heeft een man ontmoet
en zowat meteen ontmoedigd
daar was niet veel voor nodig
nadat het hem enigszins schuchter
ontviel dat hij theelepeltjes spaart
en op vrijdagavond
filosofische kwesties uitpluist

dat hij doorgaans binnen blijft totdat
er 3 zonnen aan de hemel staan

dat hij op de dag des heren
een vrouw boetseert
en haar op welhaast olympisch niveau
terug brengt tot een bal
dat zegt iets over die man
want die vrouw bestaat niet

/\

wat zijn er eigenlijk veel woorden
die ik op moet zoeken
omdat ik niet meer
of helemaal niet weet wat ze betekenen

ney
Itadakimasu
BD &BA
bif
Dendrologie
sub rosa
bassesse
voraciteit
dood

Soms

soms=was=ik=mij
in=jouw=zeep
kook=macaroni=zonder=kaas
slaap=met=mijn=armen
om=jouw=kussen
zoek=je=voorlopig=nog=in=stilte
want=je=muziek
draagt=me=te=ver

Raar weer..

Sinds 1901 hadden wij niet zo’n warme 3 januari-dag.
Terwijl ik nietsvermoedend in een niksie door het huis
dartelde, dwarrelden sneeuwvlokjes New York plat.

Ja

er zijn dagen die het makkelijk doen
maar ik geef niet toe
wie toe geeft is zwak-
ker dan ik zijn wil
ik wil geen jelly-benen
geen hart waar ik over struikel
geen piranha's in mijn buik
mijn eigen hoofd niet in mijn schoot
het jouwe ja
daarom moet ik zuinig zijn op het mijne

Ik kon zien

ik kon zien dat hij in regen had gelopen
en aan het handvat dat hij omklemde
dat zijn paraplu was weggewaaid

kom maar binnen zei ik
een duif volgde hem

-ik wil naar Lourdes met je
ik zei dat mijn potlood leeft
en dat het geen zin heeft in reizen

-leg het op je oor
ik heb geen oren zei ik
en hij drong zijn hele lichaam aan me op

toen gingen we naar Lourdes
en kwamen terug met een blauw oog
het zijne

nu wil hij naar Boedapest