4 mei

niet dat ik  heel hard lig te janken

maar mijn ogen tranen raar

bijtgrage, ranke vissen

spartelen door mijn  lijf

van mijn tenen

tot bovenin mijn kruin

om alles, om alles en mijn papa

die ik hier wil, op zijn geboortedag

(maar misschien is ie beter af daar)

ik wil seringen voor hem plukken

uit onze stille tuin

zoals elk jaar

wil ik zijn lach zien

zijn lach zijn

 zo graag

maar de boom is te hoog

en ik ben veel te klein

het bed is mijn schuiloord vandaag

lekker onderuit

heeft ze afspraken gemaakt
of zo, over wat ze zegt op straat
als ze vragen
hoe het gaat
het is altijd goed
als ze maar weet hoe ze moet kijken

en welk hoofd ze uit moet strijken
als ze zondags op de eerste rij
weer door haar knieën moet

en welk 's avonds
als ze weer weet hoe laat het is, maar
haar hoofd nergens meer naar staat
dan schroeft ze het er af, gewoon

en legt voeten op de tafel
gooit armen in lucht
laat maar gaan,
nee het geeft niet

geef je over
aan het denderende doel
laat het  afschieten
langs gebrek aan smoel