Kom

kom, we gaan sc-
huilen in Parijs
en geven de stad
onze koude schouder
want we komen voor de lucht

we maken foto’s van een uur
die niemand zien wil

kom laten we ons verkijken
onbegrijpelijk zijn

we nemen tranen de macht uit handen
worden weer geil van een blij gezicht
we zingen ons glas kapot, gooien de fles
er achteraan en drinken ‘t leven puur

Dat

dat je dacht dat ze niet wist
dat je haar van vlam
naar vuur bracht
om jezelf aan haar te warmen
​daar waar de speeltuin draait 
rond een molen dode paarden
heeft liefde niets om het lijf
zelfs geen armen