Dolle Genade

er staat twee meter ongeduld
met propellorvingers
de wijzers op te jagen
hij waagt het niet
ze aan te raken
want het zijn cirkelzagen
liever roept hij de vrouw
die altijd blauw is
alleen van hem
en niet van jou is
'wees roet Mria
dolle genade '
nog even
dan krijgt hij prik
en limonade

Niet

niet weer over de liefde
en over waar het pijn doet
over zonnegloed
en laatste ademstoten,
kanonschoten

niet over verlangen
naar verlangen
en hoe de dood redden kan

over de innerlijke dolaard
en gedraal in gedachtengangen
met een touw op het eind
en - ach kijk- , een zwevend zwaard

niet over de schimplach
van de grote paardenbek
waar je nooit in kijken mag