mensen

mensen die zeggen dat ze sigaretten gaan halen doen het meestal niet

hij

hij heeft
tijd te verliezen
vinnen te verroeren
bloemen te plukken
die van ‘m houden

hij wil
een haalbare kaart
beschrijven met gouden pen

polonaise
aan zijn oude lijf
gaten zien

er zijn stervelingen om hem heen
drie populieren
die zacht wuivend op het dressoir staan

zij staat erbij
kijkt weg
en laat de traan

de mensen

hij kon uren staren
in een paardenoog
ook als dat op zijn bord lag

eet toch wat jongen
zei zijn moer dan
dan schudde hij nee
en streelde zacht het oog
met het topje van zijn pink

het is een vreemde jongen
zeiden de mensen

Don

ik stelde het me voor
hoe je liep, rond het vuistvormige meer
op het bankje zat en las

-what do you see-
en dacht
- what can’t I see?-

en of dat de essentie 
van het blauw wasin de wolken van Dali

ben je nog daar
waar de schepen slechts nog zeilen
boven je mahoniehouten bed

waarin ik, voor een absurde tijd
voorzichtig slapen zal
doorzichtig als kristal,

onder jouw deken van
onbeschaamde tederheid