Au

De zon brandt.
De wind paait.
Langs stinkende gouwe aait
een asgrauwe slak
gifgroen gras
en een gebroken elzetak.

Iemand sjanst met het ravijn.
Ze draagt een rode bokkenpruik
en twee handen op haar buik,
want haar vlinders doen zo’n pijn.

zonder titel

je klom bij me op schoot als een kind
met je armen en je benen om me heen
je huilde mijn schouder nat en toen mijn hele jurk

we dreven af

de bank werd een boot op zee
stuurloos dobberend
‘dat had je niet verwacht he’
snikte je

ik kon geen ‘nee’ meer zeggen
en van de weeromstuit blies je in
één keer al je adem uit

met een doffe klap vloog ik op het droge
en gaf je het nakijken aan mijn gesloten ogen