B

ik zag iemand
met jouw postuur

alles
zwol
en smolt
en droop

in een stroperige zee
stond ik

al mijn voeten van lood

ik wilde met mijn ogen dicht
die armen om me heen
en dat die mond dan zeggen zou

‘k u t l e v e n’

langzaam, op een Reve-toon
met een nadrukkelijk klinkende N
tot het zo groots en geestig klonk
dat het draagbaar werd