Mijn oma begon in januari altijd al met het kopen van Sinterklaas-kadootjes.
Het hele jaar leefde ze naar het Gezellig Avondje toe.
Ze spaarde alles op in vuilniszakken en legde die achter de bank,
die elke week een beetje verder van de muur kwam te staan.
Ieder jaar denk ik weer aan de decembermaand waarin oma,
net weduwe geworden, na een hoop veranderingen in huis, in totale paniek opbelde.
Ze bleek de verkeerde zakken aan de straat te hebben gezet.
Ik had een hele lieve dikke oma, met elastieken kousen, die ik
elektrische kousen noemde.
Ze had vaak kramp in haar been.
Als ik zag dat ze pijn had legde ik, als klein meisje, mijn handjes erop en vroeg of het hielp.
Het hielp altijd meteen. Ik heb daardoor lang gedacht dat ik kon toveren,
of toch minstens magische krachten had.
Dat vind ik eigenlijk nog het mooiste kado dat ze me ooit gaf.
En die kado heb je nog:)
BeantwoordenVerwijderen