Beeldend © Marjon Sarneel

Beeldend © Marjon Sarneel

Beeldend © Marjon Sarneel

Ik laat

ik laat de geur van mos los
op deze eerste regels
zacht tussen harde tegels
kruipend naar een herfstbos

daar hangt het in bomen
dweept het rond takken
slepend
langs makke vogels
met geschikte veren
voor het omkeerritueel

daar, in de zucht naar
veroveraars
laat het zich helen
in de beet van het geweten
van leegzuigers en volspuwers

23-11-2016

Hij is altijd om me heen.
Maar steeds als ik naar hem grijp,
blijk ik immens alleen.

Is hier

is hier niet ergens iets
waarin ik verdwijnen kan
een gedachte
of een kus
om in op te lossen
of slinger ik mijn lijf
rondom je rug
en duw jij me dan
terug in je rib

morgen

morgen wil ik weer drie zijn
voor het eerst de zee zien
me laten omhelzen door het water
tot de nacht zachtjes om me heen valt
huilen, omdat de maan kapot is

Achterhoofd

m’n achterhoofd puilt uit
met wat vader heeft gezegd
en moeder heeft verzwegen

er ligt liefde die voorbij gaat
aan wat niemand nodig heeft
er liggen kronkelwegen
naar een eeuwigheid die eindig is
als de hemel niet bestaat

al ik heb is opgehangen
aan dat het niets betekent

er liggen rotte bloemen
dode mussen
een appel zonder ei

maar niets is ondertekend

het buiten

het buiten
dat naar binnen kijkt

het boek
dat jou leest
de tafel
die aan je zit

het beest
dat jou vreest

het glas
dat aan je nipt
papier
dat in je knipt

een tv
loert in je geest
dezelfde geest
die jou uitdrijft

het gedicht dat
jou schrijft

Gort

een hengstenbal
ligt op haar bord
tot gort geslagen parels

-tis parelgort, parelgort-
te gortig voor haar woord

naast een vis met dode ogen
-tis bakvis, tis bakvis-
liggen paardenvoetjes van de vloer
verleidelijk op het randje

kippenvel, o kippenvel
met tijgerprint
en een heel los handje

Lieverd

lieverd,
dode lieverd
met een lichtval als trigger
zie ik je opeens zo erg
de trap op komen lopen
dat het me wurgt
huil je niet gek,
verman ik me
dit is niet echt
nee, daarom juist
ik hoor wie het zegt

afgelopen

afgelopen nacht verscheen ze aan me
bewegingsloos met ogen vol verwijt
zittend op een kar bejaarden
tergend traag aan mijn raam
heen en weer
en weer
ik stond net met een blote man
die mijn leed verzachten wou
zij niet,
ik kom voor de haverbak, riep ze
vader heeft die niet voor niets gekocht
de haverbak?
ja de haverbak, ik wil dat ie rond gaat
en flink gevuld wordt
ik vroeg haar wat zij ooit voor ons gevuld had
ze lachte
niets, helemaal niets
dan doen we dat erin zei ik

Niet voor het eerst

niet voor het eerst
dat wat ik dicht
openspringt als balsemien
recht in mijn gezicht

het zwichten voor de klap
van het blind vooruitzien
hoe schrap ik dat
en schat ik toeval op zijn waarde

schrijf ik mezelf de hemel in
of beter in de aarde
het is gelijk
dus van de zotte

'ieder einde'
is ten slotte
en 'misschien'
een nieuw begin

Eeuwen

e

vrijdag 12 februari

zijn is kamer leeg
nu
en daarmee het nest

ik haat het

en nu?
het syndroom
of wilde seks
op de keukentafel

een weekendje Parijs
en maandag naar het asiel

in elk geval niet bellen
NIET bellen

niet appen
niet mailen
niet janken

Variatie op 'Oote' van Jan Hanlo -Mood of the day-

Variatie op 'Oote' van Jan Hanlo
-Mood of the day-


Klote klote klote
Boe
Klote klote
Klote klote klote boe
Oe oe
Oe oe klote klote klote
A
A a a
klote a a a
klote oe oe
Oe oe oe
Oe oe oe oe oe
Oe oe oe oe oe
Oe oe oe oe oe oe oe
Oe oe oe etc.
klote klote klote
Eh eh euh
Euh euh etc.
klote klote klote boe
etc.
etc. etc.
Hoe boe boe boe
Hoe boe boe boe
B boe
Boe oe oe
etc.

24 januari 2015

zo, zonder hoofd
met een hart
dat mijn lijf uit wil
drie treden op

een kamertje
twee dozen
‘goed vasthouden aan de onderkant hoor’
namen in drukinkt
een handtekening
en ‘sterkte’

mijn broer draagt hem,
ik haar

naast elkaar
op de achterbank
op weg
naar een verboden plek
verstopt in tassen–o god, de tassen?!

zo komt Moeder in Hallo Jumbo terecht
Vader in de hamsterweken van Albert Hein

- dit kan niet
jawel, hij was een hamster

de urn die niet open gaat

-we nemen ze mee

nee we laten ze vrij
dit zijn ze niet, ze zijn niet hun as

ik voel ze leven
ze lachen zich
een stuip in mij

5