Er was die keer

dat je

zo heerlijk onheerlijk

pontificaal

achter je tranen plaats nam

je scheen door

vaal blauw

dat als zeewater

rond twee uitdijende

zwarte gaten golfde

ik wilde je wel kussen

maar opeens zag ik het

je wás een heer

dàg boek

zo lief ben je niet

jij , die je alleen voor mij

had mogen ontvouwen

je liet je openbreken

al je codes kraken

ik heb je afgeschreven

jij, die nooit verder vroeg

als het je had moeten dagen

vandaag zet ik je in vuur

schat, laat de vlammen op

waarmee ik je had kunnen behagen