Zoeken in deze blog

woensdag 16 april 2025

april 2025 schilderij Marjon Sarneel


 

Ach

 ach kind, vroeger, zei ze

toen de mensen nog niet wisten
dat heden, verleden en toekomst
zich tegelijkertijd afspelen
dachten ze nog
dat ze een verschil konden maken
dat er iets te redden viel
ze waren boos,
opstandig
bang
hun leven lang
lang lang lang
wilden ze leven
maar nooit in het nu dat ze hadden
in de eeuwigheid
duurde het niet eens een t e l
lukte het ze het uit te spreken
en was je bij de L
dan was het vaak ook beter zo
doch jammerlijk dat je bezweek
maar je lag er héél mooi bij
lofgezangen, zacht geschrei
iedereen een piece
van de voorgebakken cake
ze waren boos,
opstandig
bang
verdrietig
hun leven lang
lang lang lang
wilden ze leven
maar nooit in het nu dat ze hadden

zaterdag 15 maart 2025

niet voor het eerst

 niet voor het eerst

dat wat ik dicht
openspringt als balsemien
recht in mijn gezicht
het zwichten voor de klap
van het blind vooruitzien
hoe schrap ik dat
en schat ik toeval op zijn waarde
schrijf ik mezelf de hemel in
of beter in de aarde
het is gelijk
dus van de zotte
'ieder einde'
is ten slotte
en 'misschien'
een nieuw begin

wonderlijk

 wonderlijk kind

alsof er een vlies
over je oogbol ligt
waarop god weet wie
ogen tekende die verder
kijken dan de mijne
je hoofd scheef
alsof je luistert naar
wat jij alleen hoort
je vingers
die een onzichtbare
piccolo bespelen
ze grijpen altijd door me heen

donderdag 6 maart 2025

De huisvriend

 

ik droomde
dat hij naast me zat
strak, tussen familie in
de doden en de levenden
hij legde zijn hand op
mijn getrouwde knie
moeder brandde
er een gat in met haar ogen
wenkbrauwen lieten los
zwevend als één baken
in de zee boven ons hoofd
ik hoorde het kraken
van draaiende nekken
het strekken van
vallende kaken
en mijn hand
-gezwind op de zijne-
sloeg alles
alles in de wind
--