er huist een gedicht in mij
het zeurt en kleurt mijn dagen
het hamert met een reuzenvuist
in verpletterende vlagen
het jaagt en vraagt
en zaagt maar door
het knettert en het ettert
de vuige strikkenzetter
vraagt om letters
die geen mens ooit schreef
het vraagt om adem
fonkelnieuwe
kleuren
ongehoorde tonen
allen klam achter de oren
ik heb ze niet
ik heb ze niet
wat in me raast
wordt niet geboren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten