langs

langs de vrouw van steen
wakend aan zijn tuinpad
met geleende vleugels
van de levenloze zwaan op haar rug
naar het raam
de deur
en terug

zie hem staan
doorzichtig
tussen lege, zwevende jurkjes
nachtegalen in zijn ribbenkast
slikken gewichtig vlinders weg

tik zacht
op glas
en al zijn botten breken