Incantatie

ze danst op water
met aan haar mond
het bekje van
een doodgevroren vogel

tot hij vliegt

met ‘r handen in haar zij
zet ze haar tanden
in het duister

gristus nog aan toe
in één ruk
licht de zon op

zolang ze zijn naam
maar blijft herhalen
vlechten haar manen
zich rond de stralen