ik heb

ik heb geluiden thuisgebracht,
nog voor de nacht
zo onverbiddelijk neerkwam
tussen zijn appelbomen

onrecht, recht in het zachtst van zijn ziel

ik heb een houding aangenomen,
zijn maan met kaarsjes bijgelicht

cirkelend,
klapwiekend zwart,
boven ons hoofd:
waarin maar één gedachte

wacht
heel even nog
voordat je ons van elkaar berooft