losjes

losjes leunend
op een oude ezel
smeekt zij hem
haar af te maken

het bleke wicht wil bloed

l i c h t
is het verzoek
van haar nog dode ogen

spatten!
wil ze
van het klamme doek
een eerste adem-teken geven
onder onbeheerst gevloek

maar hij strijkt haar neer,
fel zwijgend

bemind zij droogt
stil sprekend in de wind