het onbereikbare
anywhere
hier, in de bloemfonteinstraat
of,
waar het bloed gaat
staand of liggend aan de loire
het roepen van een naam
maar lot lijkt niet te horen
en een goddelijke stoor je
niet op zondag
niet nu
nu de rust zo explosief
kraterspringt, slavenzingt
verwarring bungelt in de zon
als gouddraad om een wijze vinger
prangend in een hart
zachte achten,
achteloos gevormd
met een vogelveertje op een blote knie
ik zie je wel,
zal ik zeggen dat ik je zie
en weet wat je denkt
ik zie je
en ik weet wat je denkt
want ik ben als jij
als het spel uit is
lijkt alles wit
trek je weg van
de behoefte aan kleur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten