alsof ie het wist, zit half verpakt,
rond zijn gezicht zacht roze passiflora
Hauer's hiker onder de pergola
'incarnata toch', snuift hij
'ik heb al een man', zegt ze
en glipt in lege schoentjes
trippel trappel trippel trap
'ik ben slechts van de appetijt en
lesbare dorstigheid, mevrouw'
hij knikt en waagt
'een drempel, mag geen drempel zijn'
er schuift een zetel aan
ze geeft hem poelipek
en stukjes suikerbrood
ijs dat niet gehoeven had
maar o, dat parasolletje
zo teer, ingenieus
en in 2 tellen af te fikken
hij vertelt haar van de 7
van de zonden, wereldwonden, regenkleuren
laddertonen, de vette en de magere
dagen van de week
ze rijgen samen astronautjes
aan een lichtgevende draad
als de wereld binnen valt
en vraagt , wie is dat mop
halen ze allebei hun schouders op
Geen opmerkingen:
Een reactie posten